insan kendisini en iyi kendisi bilir değilmi? |

Acaba kendimizi ne kadar biliyoruz?insan bazen öyle dolarki kalem ve kağıt olur en iyi dert ortağı.

Bu yazımda dolup taşan yüreğimi kısmen sizlerle paylaşmak istedim,

Yaşadığım zaman dilimi içinde KENDİMİ BİLDİMMİ? bilmiyorum ama,Şimdiye kadar bu hayatta hatalarımda oldu,yanlışlarımda ama kimseye zararım olmadı,bana yapılan haksızlıklara susarak VE ’’HASBİNALLAH VE NİMEL VEKİL’’diyerek karşımdakine vermediğim zararı hep kendime verdim içime atıp sukutu meryemce susarak.

Ancak kardeşlerime yapılan haksızlıklara karşı onuncu köydende kovulacağımı bilsem susmayan ve ALLAHTAN başka hiç kimseye boyun eğmeden yaşamaya çalışan ervahtan berzaha garib bir yolcu oldum,

bundan sonrada eğmem İNŞAALLAH.

hayatı kendi halinde yaşamaya çalışan

Kula kul olmak YAKIŞMAZ düsturuyla kimseye kul köle olmadım.

kendimi bilmek böyle birşeymiydi bilmilyorum ama

sevdiklerimi çok sevdim,candan samimi içten sevdim.

sevmediklerimi ise asla kırmadım.

çünkü biliyordumki bir canı incitince ARŞ-U RAHMAN yıkılır

Bir gönlü kırmak onun sahibini kırmaktı.

bir gönlü kırmak kainatı kırmaktı.

Biliyordumki Kabeyi 7 defa yıkmak bir gönlü kırmaktan daha hayırlıdır

yapılan haksızlıklar olduysada tabiatım gereği EYVALLAH diyerek

EYVALLAHSIZ yoluma devam ettim.

geçmişe hiç bir zaman takılmadım

çünkü;

Geçmişe takılmak demek

Yolda kalmak demekti.geçmişe takılıp kalmak dikenli yollarda kaybolmak demekti.

çünkü Geçmişle yaşayanlar; niçin yaşadıklarını fark etmeden Olumsuzluklara takılıp kalırlar,Böyle insanlarında ne kendisine faydası olur nede başkalarına.

Bu haseble geçmişe bir çizgi çekip hep ileriye baktım,ve adımlarımı tecrübelerimle sıratımüstegıym üzere atmaya çalıştım.

yaşadığım her tecrübe ve yanılmalar yıkıldığım yerden daha güçlü kalkmama vesile oldu.

canı yanan merkep atı geçermiş misali.

benim için her insan bir kitaptı ve ben okumaya anlamayI çalıştım harf harf,hece hece

kırmadan incitmeden onları anlamaya çalıştım.

çünkü benim hayatımda anlamak anlaşılmaktan daha önemliydi.

insandım elbette,üzülecektim,ezilecektim, zaman zaman belkide bunalıma girip bir çıkmazın içinde kaybolacaktım,olduğum zamanlarda oldu çünkü zayıfız,aciziz,beşeriz,dayanma gücümüm kalmadığı zamanlarda oldu elbette,

Haksızlıklara öfkeyle karşılık verdiğim zamanlarda oldu elbette.bazen çektiklerim ölüme eşdeğer gibi olsada,imanım gereği biliyordumki RABBİM HİÇ BİR KULUNA KALDIRAMAYACAĞI DERDİ VERMEZDİ.

ve ben yine biliyordumki,ALLAHUTAALA kuluna derdi iki sebepten verirdi

’’birincisi çok sevdiği kulunu sıkıntılarla kendine yaklaştırmaktı,ikincisi kulunun günahlarına kefaretti’’

bunları tefekkür edip kendimi silkeleyip ’’ne yapıyorsun?dediğim zamanlarda olmuştur.

dertlerimi sevmem gerekiyordu,çünkü derdi vereni seviyordum.

çünkü her iki sebepte ALLAHA yaklaştırıyordu.

bazen HAKSIZLIKLARA SUSMAMAK SİVRİ DİLLİ VE ASABİLİK OLARAK ALGILANSADA

ASLINDA benim için sevgi ve hoşgörü herşeydi.

kainatın mayası sevgiydi.

İNSANLIK ANCAK SEVGİYLE DİRİLİR MİSYONUNU DÜSTUR EDİNMELİYDİK.

sevgiyle yaratıldık ve sevgiyle yeryüzüne gönderildik.

sevdiklerimi sevdim,sevmediklerime ısınmaya çalıştım dinim gereği.

müslüman olması yeterliydi kardeşim diyebilmem için.

hep muhacir ve ensar kardeşliğinde buldum kendimi,paylaştım,bölüştüm,muhtaç gönüllere derman olmaya çalıştım ve koştum kardeşim dediklerime, ancak ensar olmayı başaramadılar muhacir yüreğime,ve ben yinede vazgeçmedim sevmekten,iyilikten

hoşgörüden,çünkü ben insandım ve ELHAMDÜLİLLAH müslümandım.

Kendini bilmezlik yakışmazdı ademoğluna.

çünkü Kendini bilen RABBİNİ bilir

Kendini bilmeyen oldum sanır.

elbette canımı boğazıma getirenlerden nefret ettiğimde oldu

Kendini bilmek bumuydu bilmiyorum

AMA BAZEN NEFRETİM HADDİ AŞSADA

Yinede ALLAH için sevmeye çalıştım

bilirimki;birbirinimizi sevmeden gercek iman etmiş olamayız

iman etmedikcede cennete giremeyiz’’kelamları

sevgili HABİBİNİN s.a.v.SÖZÜDÜR.

ve yine bilirimki bu sözlerin sahibine uymadan cennete giremem.

nefis abidesini yıkmak öyle kolay değildir

insanlara ısınamayabiliriz çünkü kalbleri ısındıran ancak ALLAHTIR(enfal.63)

ancak ısınamadığımız insanları aşağlamak kırmakta müslümana yakışmayan davranışlardan biridir.

evet dünya denen bu zindanda bazen ağladım,bazen güldüm

bazen kendime ağladım,bazen kardeşimin derdiyle yandım.

çünkü yolunu takip ettiklerimin ecdadımın bir derdi vardı,dertleri islamdı

dertleri insanlıktı.

insandım ve insanlığımla ölmeliydim,hep bu yolu takip etmeye çalıştım

derdim vardı,derdim insanlık alemiydi,derdim islamdı,derdim aşk-tı,sevgiydi,derdim hiç bir zaman paha biçilemez olan GÖNÜLDÜ,yolculuğum gönüllereydi.

haksızlıklar,yanlışlar,adaletsizlikler,iftiralar yıpratsada GÖNÜL bağımı

her baharda yeniden B-AŞK-A açtı virane olan gönül dağımın çiçekleri.

Yüreğime taht kuran yar/e sunduğum kalem ile ilk benim idam fermanım yazılsada üçüncü selim misali ben yinede KAHRINDA HOŞ LÜTFUNDA diyerek boynumu uzakmaktan vazgeçMedim.

Belki kırıldım,BELKİ üzüldüm,belki ağladım.

kimdim,neydim,belki Kendimi bilemedim.

ama en çokta hüzündü benim adım.çünkü duygusaldım

bazen bir fırtına kadar şiddetli olsamda biliyordum dokunmamam gerekenleri.

ruhum kainatın bilinmeyen derinliklerine akıp gitsede

ELHAMDÜLİLLAH hiç yalnız kalmadım.

çünkü kimsesizlerin kimsesi hep benimleydi cancağzım.

dedim ve yine yoluma kaldığım yerden devam ettim.

ALLAHIM

Tevazu havuzunda erit gururumu, teslimiyet çeşmesiyle söndür musibetlerimi.

Kibirle ördüğüm benlik kulelerini, gelsin Hazreti İbrahim devirsin!

Vekilim sensin Allahım, hem de ne güzel vekilsin.

haydi ey nefsim!

hayata yeniden başlayıp bembeyaz bir sayfa açma zamanıdır.

bir kez daha doldur gönül heybene acılarını,kırgınlıklarını,geçmişe birkez daha çizgi çek

ve garib bir yolcu edasıyla devam et yoluna haydi..

ve şunu birkez daha anladım

ne kadar iyi insan olduğunun pek önemi yok

ilk hatanda en kötü insan sensin.haydi şimdi

düş önüme yalnızlığım yolumuz uzun...ömür kısa.

Kendimi bildimmiki?

Zeynep Demir

Kahramanmaraş.

DİL YARASI

26.03.2021

Ey yolcu!Bir giden zamanıBirde ağızdan çıkan sözü geri getiremezsinizbu yüzden diliniz bıçak olmasın be yolcu....

Devamını Gör

Allahın adaleti

26.02.2021

’’ALLAH yarattığı hiç bir kulunu yakmaz’’mantığı kadar saçma ve anlamsız bir mantık yoktur!...

Devamını Gör

BİR YOL HİKAYESİ

20.01.2021

Yolumuz HAK/KA yolculuğumuz gönülleredir. Dünya bir yo...

Devamını Gör

Yılbaşı menüsü

28.12.2020

Yolumuz HAK/KA yolculuğumuz Gönülleredir. kıymetli okurlarım! ...

Devamını Gör

Akustikhane bir hayat

28.11.2020

Gönlümün derin ve ıssız vadilerinden yükselen sessizliğin NEVASIDR şiirlerim ve yazılarım.Kimine göre AŞK,kimine göre BOŞ,olsada sözlerim.yüreğimden yükselen NEVADA gizlidir ...

Devamını Gör

hiç kimseyi gözünüzde fazla büyütmeyin

28.10.2020

sevgili ipekyolu okurları! uzun bir aradan sonra yeniden sizlerle buluşturan RABBİME hamdolsun.yolumuz Hak/kayolculuğumuz gönülleredir....

Devamını Gör

Efendimizin tebliğ metodu

26.09.2020

insan kazanmak marifettir gözüm.oda herkeste bulunmaz....

Devamını Gör

Her insan bir kitaptır

15.08.2020

’’Her insan okunmayı bekleyen bir kitap gibidir’’ ...

Devamını Gör

Sanane benim gözümdeki samandan

10.07.2020

Hani Anadoluda bir söz vardır...

Devamını Gör

Güzel söz

02.07.2020

Yolumuz HAK-KA Yolculuğumuz gönülleredir. ...

Devamını Gör

Allah bizi seviyor

14.06.2020

Hani Zaman,zaman bazı sorular alıyoruz Farklı kesimlerden Farklı insanlardan ancak ...

Devamını Gör

SEVGİLİ DÜNYA! "ALLAH BU KADARINA SABREDER Mİ SANDIN"

05.04.2020

Amacımız kimseyi kırmak incitmek değildir. Yolumuz "HAK"ka yolculuğumuz gönülleredir. Bu Yazıma bir hadisi şerifle başlamak istiyorum. ...

Devamını Gör