FERDA NAYMAN

Siz önce sevmeyi öğrenin derim

Benim yaprağını yolup durmayın

Zaten bana yeter benim kederim

Siz dolu testiye dolup durmayın

Severseniz sevin bundan bana ne

Aramayın yolmak için bahane,

Tamam biliyorum sevmek şahane,

Elvedalar ile solup durmayın

Kader, bazen aşka doğru akmıyor

Her sevda insana ışık yakmıyor

Sevenler mutluluk tacı yakmıyor

Bu kadar karamsar olup durmayın

Ben falcı değilim şekil anlamam

Gelecek zamandan bilgi çalamam

Sadece çiçeğim, umut salamam

Boşa hülyalara dalıp durmayın

Aşkla kulakları çınlatamam ki

Öyle mucizeler yaratamam ki

Ayrılan kalpleri kurtaramam ki

Bende akıl yoktur alıp durmayın

Bunca yıl yaşanmış efsane aşklar

Hani şimdi gelip gidenler nerde

Artık gördüklerim nefsane aşklar

Hani çok sevilen sevenler nerde

Hevesle değil de gerçekten seven

Sevdası uğruna ömrünü seren

Duyguları için eziyet gören

Aşkı tanıyıp da bilenler nerde

Sevgi elbisesi dikip giyenler

Hep acıyı değil bal da yiyenler

Her aşkta ayrılık olmaz diyenler

Arada sırada gülenler nerde

Bazen bir başarıdır katlanan

Dere değil ırmaklardır atlanan

Aşkı için her cefaya katlanan

Sonunda hep yalnız kalanlar nerde

Yeriyle iki laf konuşamayıp

Büyük emeline ulaşamayıp

Sevip sevdiğine kavuşamayıp

Aşkından mahvolup ölenler nerde?..

FERDA NAYMAN

Güller sundum sana ben yüreğimin bağından

Belki de duyguların sesi duyulur diye

Şiire ilham olup gönüllerin dağında

Bir sevdanın uğrunda yola koyulur diye

Niyetler temiz idi akibet masal oldu

Nice efsane sevda bizlere misâl oldu

Yalan bir randevuya hayâller visâl oldu

Böyle büyük sevdanın içi oyulur diye

Gönlündeki fırtına yıktı tarumar etti

Hasret dolu yıllarım beni ahuzâr etti

Kuruttu şu ömrümü solmuş lalezâr etti

O kurumuş çiçekler anı sayılır diye

Duygularım kalbime mucizeyi anlattı

Seviyorum feryadı kulağımı çınlattı

Felek sanki ağzıma acı ķahve damlattı

Belki sarhoş yüreğim

 böyle ayılır diye

Hasretin elindeydi ,derdin hücum borusu

Ferdaliyi kemiriyor acaba sorusu

Tehdit etti aşkımı ayrılığın korkusu

Belki de bu sevdaya bir gün kıyılır diye

DEDİM YA

Çok fazla takınca ağrıyor basın

Her şeyi kafana takma dedim ya

Yaz ayında bile geliyor kışın

Kuşku ateşini yakma dedim ya

Kötü niyet ne yapsan da aklanmaz

Yalan hanesinde gerçek saklanmaz

Elma ağacından armut toplanmaz

Boş yere başına çıkma dedim ya

İnsan aç gözlüdür neden hiç doymaz

Aklın kefesine doğruyu koymaz

Helali haramı kuraldan saymaz

Öğrenip canını sıkma dedim ya

Her daim dürüst ol yan çizme öyle 

İyiye güzele itikad eyle

Her zaman her yerde doğruyu söyle 

Doğrudan usanıp bıkma dedim ya

Ferdali diyor ki şiiri oku

Duyamazsın asla kötü bir koku

O zaman ayırıp açı ve toku

Garibin başına kakma dedim ya 

?FERDA NAYMAN❄

         F?N?

DEDİM YA

Çok fazla takınca ağrıyor basın

Her şeyi kafana takma dedim ya

Yaz ayında bile geliyor kışın

Kuşku ateşini yakma dedim ya

Kötü niyet ne yapsan da aklanmaz

Yalan hanesinde gerçek saklanmaz

Elma ağacından armut toplanmaz

Boş yere başına çıkma dedim ya

İnsan aç gözlüdür neden hiç doymaz

Aklın kefesine doğruyu koymaz

Helali haramı kuraldan saymaz

Öğrenip canını sıkma dedim ya

Her daim dürüst ol yan çizme öyle 

İyiye güzele itikad eyle

Her zaman her yerde doğruyu söyle 

Doğrudan usanıp bıkma dedim ya

Ferdali diyor ki şiiri oku

Duyamazsın asla kötü bir koku

O zaman ayırıp açı ve toku

Garibin başına kakma dedim ya 

?FERDA NAYMAN❄

         F?N?

Bir uçak yolculuğunda yan koltukta oturan

bir adamın alyansını sağ elinin işaret parmağına taktığını fark eden yazar yorum yapmaktan kendini alamaz.

“Bayım alyansınızı yanlış elinize takmışsınız!'' Adam bunun üzerine;''

Yanlış kadınla evlendim de ondan!''

diye karşılık verir.

Yazar Ziglar bu anıyı aktardıktan sonra

şöyle sorar; ''Peki ya bu adam doğru

adam mı? Yani kadın doğru adamla mı evlenmiş? Yanlış seçilmiş bir insana doğru insanmış

gibi davranırsanız sonuçta doğru insanla evlenmiş olmaz mısınız? Doğru seçilmiş

bir insanla evlendiğiniz halde yanlış davranıyorsanız yanlış bir evlilik yapmışsınız demektir çünkü. Doğru insan olmak, doğru insanla evlenmekten çok daha fazlasıdır!''

Yazar kitabında şu öyküyü anlatır..

''Yıllar önce Hawai''de başlık parasına benzer

bir uygulama revaçtadır. Bir erkeğin sevdiği kızla evlenebilmesi için kızın ailesine belli sayıda inek vermek zorundadır. İnek sayısının 10 adet olması gerekmekle birlikte kızın özelliklerine göre bu sayı değişebilmektedir.

Ve adada iki kızı olan bir adam yaşamaktadır. Kızlardan büyük olanı bizdeki deyişle -kabul görmeyen- tipte, şanssız bir kızdır ve babası ona 3 inek fiyat biçmiştir. 2 inekli bir teklifi de kabul edecektir, hatta iyi bir pazarlıkla 1 ineğe fit olmaya razıdır.

Bir gün adanın zenginlerinden Johny Lingo

bu eve geldiğinde herkes onun diğer kızı isteyeceğini düşünür. Oysa yaşlı adamı sevince boğarak büyük kıza talip olur. Herkes en azından isteneni yani, 3 inek ödeyeceğini düşünürken Johny yanında 12 tane inekle gelmiştir.

O dönemlerde normal bir balayı ortalama

bir yıl sürmektedir ama gelin ve damat

iki yıllık balayı planlamıştır.

Damatla gelinin dönmesinin beklendiği gün ahaliden biri dönüşlerini haber vermeye gelir gelmesine ama gelenlerin Jony ve eşi olduğundan emin değildir. Aslında Johny''i tanımıştır fakat kızdan emin olamamıştır.

Yaklaşan kadın çok güzel, zarif birisidir. İyice yaklaştıklarında kimsenin tereddüdü kalmaz. Fakat kızın güzelliği, cazibesi ve çekiciliği en eleştirici gözle bile reddedilmeyecek ölçüdedir. Yakından bakanlar Johnny''nin 12 inek karşılığında iyi bir alışveriş yaptığını düşünürler."

Yazar işin püf noktasını şöyle özetler;

''Johnny 12 inek ödedi, kız 12 ineklik bir kadın haline geldi.''

Bu hep böyle olmaktadır.Eşinize veya sevgilinize verdiğiniz değer, ona kazandırdığınız değerdir. Aslında ''doğru adam'', ''doğru kadını'' inşa eder, ''doğru kadın'' da ''doğru adamı.''

Alıntı